พิราบจัดได้ว่าเป็นสัตว์ที่มีความเฉลียวฉลาด มีสัญชาตญาณในการระแวดระวังและการเอาตัวรอดสูง และยังเป็นสัตว์ที่มีความเป็นระเบียบในฝูง ดังนั้นการที่เราจะใช้อุปกรณ์หรือเครื่องมือต่างๆในการนำมากำจัด แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่ง นกพิราบก็จะสามารถเรียนรู้ได้ว่า อุปกรณ์ที่เรานำมาล่อหลอกมันนั้นเป็นอุปกรณ์ที่ไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายใดๆกับพวกมันเลยทำให้วิธีการดังกล่าวก็ไม่สามารถนำกลับมาใช้ได้อีก
แต่สำหรับเหยี่ยวจัดได้ว่าเป็นสัตว์ล่าเนื้อตามธรรมชาติ และเป็นสัตว์ที่อยู่บนสุดห่วงโซ่อาหารเป็นสัตว์ที่รักสันโดษ หวงถิ่น ซึ่งโดยธรรมชาติแล้วเหยี่ยว 1 ตัวมีอาณาเขตในการหากินประมาณ 10 กิโลเมตร การนำเหยี่ยวกำจัดนกพิราบก็อาศัยตามกฎธรรมชาติ คือเราจะใช้สัญชาตญาณนักล่าที่มีในตัวเหยี่ยวมาทำการไล่จับนกพิราบ เมื่อในพื้นที่นั้นๆมีเหยี่ยวเข้ามาหากินหรือว่าป้วนเปี้ยน นกพิราบจะเกิดพฤติกรรมการเรียนรู้ว่า พื้นที่นี้ไม่ปลอดภัยเนื่องจากมีนกนักล่ามาหาอาหารในบริเวณนี้ ฝูงนกพิราบก็จะอพยพย้ายถิ่นฐานไปอยู่ที่อื่นแทนคะ